دعوت از فائزه هاشمی برای شرکت و سخنرانی در نشست تخصصی «خاورمیانه و چشم انداز حکومت های مردم سالار» که روز سه شنبه 22 آذرماه در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام صورت پذیرفته بود، اعتراض ها و انتقادات فراوان نیروهای متعهد و انقلابی را به دنبال داشته و این اعتراض ها کماکان ادامه دارد. در این باره گفتنی است که خانم فائزه هاشمی یکی از همراهان فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 بوده و در آشوب های خیابانی به نفع بیگانگان حضور چشمگیر و فعالی داشته است تا آنجا که فتنه انگیزی وی به دستگیری او از سوی مراکز اطلاعاتی و امنیتی نیز انجامیده بود و هم اکنون نیز پرونده خیانت مشارالیها در دستگاه قضایی مفتوح و در حال رسیدگی است. اکنون این پرسش مطرح است که چه کسانی فائزه هاشمی را برای شرکت و سخنرانی در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام دعوت کرده اند؟ و از این اقدام مجرمانه خود چه منظوری داشته اند؟ پاسخ به این سؤال، مخصوصا از آن جهت حائز اهمیت است که فائزه هاشمی منهای انتسابش به آیت الله هاشمی رفسنجانی یک فرد نه فقط معمولی، بلکه در سطحی بسیار نازلتر و پائین تر از افراد معمولی است. از سوی دیگر خانم فائزه هاشمی کمترین دانش و تخصص در موضوع مورد بحث یعنی «خاورمیانه و چشم انداز حکومت های مردم سالار» ندارد که بهره گیری از تخصص وی، انگیزه دعوت از او باشد. این نکته را به وضوح می توان در مصاحبه فائزه هاشمی با خبرنگار سایت «جهان نیوز» و پاسخ های عوامانه و خنده داری که به پرسش های خبرنگار داده است، مشاهده کرد. بنابراین به آسانی می توان نتیجه گرفت که آقای حسن روحانی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک این مجمع غیر از انتساب فائزه هاشمی به آیت الله هاشمی رفسنجانی هیچ توجیه دیگری برای دعوت از وی نداشته است. بدیهی است که این توجیه نمی تواند توضیح قابل قبولی برای دعوت از یک مجرم امنیتی فاقد کمترین تخصص در نشست مورد اشاره باشد. پس انگیزه آقای روحانی یا آیت الله رفسنجانی از دعوت فائزه هاشمی و فراهم آوردن فرصت سخنرانی برای او چه بوده است؟! برای این سؤال فقط یک پاسخ می توان یافت؛ دهن کجی به ملت!
گفتنی است روز 26 مردادماه سال 1368 آیت الله هاشمی رفسنجانی بعد از تنفیذ حکم ریاست جمهوری خود از سوی رهبر معظم انقلاب طی سخنانی گفته بود «اگر من در اینجا قسم خوردم که وقف می شوم دیگر مشکل است به مسائل شخصی بپردازم، غیر از در حد چیزی که توانم برای ایفاء مسئولیت باشد و اگر بخواهم برای شخص خودم ملاحظات فامیلی، دوستی، چیزهایی که در انسان موثر است مسائل کشور را تحت تاثیر این ها قرار بدهم، من دیگر وقف مردم نیستم، آن وقت، وقف خودم می شوم».

منبع:روزنامه کیهان